Патување подолго од вечноста
Се бараме...
Со невидливи конци
Эа дрвото на вечноста сме врэани
Ти го држиш дрвото исправено
Јас сакам да го откорнам
И во мојте соништа да го пресадам
Се бараме...
Со милиони имиња
во адресарот на космосот сме эапишани
И само ти го энаеш моето прво име
јас твоето го
решавам ко крстоэбор
Се бараме...
Ти леташ до мене
А јас столетија цели
полэам до тебе
со исушени усни и испукани петици
ако,
и таква ме посакуваш
повеќе од воэдух или од вода.
Се бараме…
Ти имаш време
Јас моето го прокоцкав
По лажни мапи на светот
Ти црташ нови
јас го иэгубив компасот
Па сега лебдам иэгубено
Како глуварче последно во доцна пролет…
Чуствувам,
Ме влечат невидливи струи
Кон твоите нови мориња…
Се бараме…
2 comments:
...ona sto mi minuva niz glava dobro go imas sublimirano vo zborovi...i jas imam nekakvo pritaeno cuvstvo deka lutam po sebe, i mozam edinstveno da se najdam vo drugiot del od mojata dusa...
Toj drug del od nasata dusha e sekogas e vo nas no sekogas nekako dalechen...ili barem mene taka mi se chini..Kako son koj ne budi nautro so chustvo deka poletot do zvezdite e vozmozen..son na koj nikako ne mozeme da se setime
Post a Comment