Vrzani

 Vrzani za drvoto na kopnezot milion i nesto godini stoime ispraveni...a sega eden do drug kako za prv pat, kako stranci...

Nemav vozduh dovolno za vozdiv i pogled vo tvoeto more vo koe se nauchiv da plivam koga zaboraviv deka postojam. Na milimetri podaleku od moeto ludilo stois ti so izgubena memorija i izvalkani sonishta. Doaga nekoja druga" jas "da me zameni vo tie momenti na poraz pred realnosta, i glumi ludilo, glumi polosho od koga i da e deka i mene me nema. Begam jas, vistinskata jas, begam vo posigurni hodnici so izlez na more i svez vozduh. Tamu sme nie pak cisti i tivki, kakvi sto bevme koga dojodovme za prv pat na ovaa scena. Te dopiram so vozdishka i se vpivam vo tvoeto telo. Blizu sme do moreto vo koe prestanavme da postoime za svetot a pochnavme da postoime vo sebe i za nas. Tolku mnogu raboti imam da ti kazam...pominati stoletija bez tebe...so eden pogled te zalazuvam i pak begam nazad vo dupkite na realnosta.Tuka stoime jas i ti kako stranci.., kako dvajca koi nemaat mnogu da si kazat. Jas predavnik na sebe si, ti izpraznet bunar vo moreto od nasheto minato. Tamu sum i jas vo taa praznina pochivam, no nemam hrabrost da ti kazam, nemam hrabrost da priznaam. Ke se napolni bunarot eden den so nashata praznina i ke isplivam jas na tvojata povrshina.Ke bide toa poskoro odkolku sto ochekuvash. Pochekaj...